انسان و فرشته دو ستایشگر خالق هستند و به ستایشگری معروف اند.ولی ایا جز انسان و فرشته ستایشگران دیگری هستند؟ایا ما انها را می بینیم؟می شناسیم؟حکایت زیر ایینه ای برای دیدن و شناختن اینان است:((یاد دارم که شبی در کاروانی همه شب رفته بودم و سحر در کنار بیشه ای خفته.شوریده ای که در ان سفر همراه ما بود.نعره براورد و راه بیابان گرفت و یک نفس ارام نبافت.چون روز شدگفتم:((این چه حالت بود؟))گفت:((بلبلان را شنیدم که به نالش در امده بودند از درخت و کبکان در کوه و غوکان در اب و بهایم در بیشه.اندیشه کردم که مروت نباشد همه در تسبیح و من به غفلت خفته)).
این حکایت به خوبی نشان می دهد که تنها انسان ها و فرشتگان نیستند که خداوند را ستایش می کنند بلکه هر چه در زمین و اسمان است به ذکر پروردگار مشغول است.قیام کوهساران و رکوع ابشاران و قنوت درختان و سلام غنچگان و همه و همه نشان از سرود و ستایش دارند.
خداوند هم در قران کریم بر این حقیقت تاکید می کند و می فرماید:((یُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ))(سوره تابن و جمعه/ایه1).
پیام این ایه برای ما انسان ها این است که در حمد و ستایش افریدگارمان از حیوانات و جمادات و نباتات عقب نیفتیم.
هرکس به زبان صفت حمد تو گوید بلبل به غزل خوانی و قمری به ترانه.
یا
توحید گوی او نه بنی ادم اند و بس هر بلبلی که زمزه بر شاخسار کرد.
درباره این سایت